زین پس اى شوخ جفا جو! نکنم یاد از تو

نکشم سنگدلا! این همه بیداد، از تو

وه که شد خرمن عمرم همه بر باد از تو

دل ویران شده من ، نشد آباد از تو

این قَدر بهره که دیدم . منِ ناشاد از تو

تو نبینى ز خود و، غیر مبیناد از تو!

اى پریچهره ! چو اشک از نظرت افکندم

از لب لعل تو، دندان طمع بر کندم

نوشته شده در شنبه 86/12/18ساعت 12:30 صبح توسط وحید نظرات ( ) | |